Rouwen... het rauwste woord dat we misschien kennen.
We rouwen om datgene wat voor ons rouw is. Een overlijden, een persoon die we kennen die geconfronteerd wordt met dementie. Ook kanker, depressies, burn-outs, de ziektes van deze maatschappij genaamd horen hier zeker bij volgens mij. Rouwen is niet altijd de pure vorm van overlijden...
Kan je het loslaten? Ja, maar hoe? Kan je het een plekje geven? Ja, maar waar?
Je voelt je eenzaam en wordt niet altijd begrepen door de omgeving. Wat voel je van binnen? Het leven gaat door maar jouw wereld staat stil terwijl je emoties de overhand nemen.
In de afslag kijken we waar we je verdriet kunnen ruimte geven om het zo op de juiste plaats te steken, zodat we samen op zoek kunnen gaan naar de betekenis ervan en de zin terug kunnen vinden.